Wednesday 10 July 2013
Oomanathingal kidaavoo..
ഓമനത്തിങ്കള്ക്കിടാവോ
ഇരയിമ്മന് തമ്പി
ഓമനത്തിങ്കള്ക്കിടാവോ - നല്ല
കോമളത്താമരപ്പൂവോ
പൂവില് നിറഞ്ഞ മധുവോ - പരി-
പൂര്ണ്ണേന്ദു തന്റെ നിലാവോ
പുത്തന് പവിഴക്കൊടിയോ - ചെറു-
തത്തകള് കൊഞ്ചും മൊഴിയോ
ചാഞ്ചാടിയാടും മയിലോ - മൃദു-
പഞ്ചമം പാടും കുയിലോ
തുള്ളുമിളമാന് കിടാവോ - ശോഭ
കൊള്ളുന്നൊരന്നക്കൊടിയോ
ഈശ്വരന് തന്ന നിധിയോ - പര-
മേശ്വരിയേന്തും കിളിയോ
പാരിജാതത്തിന് തളിരോ - എന്റെ
ഭാഗ്യദ്രുമത്തിന് ഫലമോ
വാത്സല്യരത്നത്തെ വയ്പാന് - മമ
വാച്ചൊരു കാഞ്ചനച്ചെപ്പോ
ദൃഷ്ടിയ്ക്കു വച്ചോരമൃതോ - കൂരി-
രുട്ടത്തു വെച്ച വിളക്കോ
കീര്ത്തിലതയ്ക്കുള്ള വിത്തോ - എന്നും
കേടുവരാതുള്ള മുത്തോ
ആര്ത്തിതിമിരം കളവാന് - ഉള്ള
മാര്ത്താണ്ഡദേവപ്രഭയോ
സൂക്തിയില് കണ്ട പൊരുളോ - അതി-
സൂക്ഷ്മമാം വീണാരവമോ
വമ്പിച്ച സന്തോഷവല്ലി - തന്റെ
കൊമ്പതില് പൂത്ത പൂവല്ലി
പിച്ചകത്തിന് മലര്ച്ചെണ്ടോ - നാവി-
ന്നിച്ഛ നല്കും നല്ക്കല്ക്കണ്ടോ
കസ്തൂരി തന്റെ മണമോ - നല്ല
സത്തുക്കള്ക്കുള്ള ഗുണമോ
പൂമണമേറ്റൊരു കാറ്റോ - ഏറ്റം
പൊന്നില്ക്കലര്ന്നോരു മാറ്റോ
കാച്ചിക്കുറുക്കിയ പാലോ - നല്ല
ഗന്ധമെഴും പനിനീരോ
നന്മ വിളയും നിലമോ - ബഹു-
ധര്മ്മങ്ങള് വാഴും ഗൃഹമോ
ദാഹം കളയും ജലമോ - മാര്ഗ്ഗ-
ഖേദം കളയും തണലോ
വാടാത്ത മല്ലികപ്പൂവോ - ഞാനും
തേടിവെച്ചുള്ള ധനമോ
കണ്ണിന്നു നല്ല കണിയോ - മമ
കൈവന്ന ചിന്താമണിയോ
ലാവണ്യപുണ്യനദിയോ - ഉണ്ണി-
ക്കാര്വര്ണ്ണന് തന്റെ കണിയോ
ലക്ഷ്മീഭഗവതി തന്റെ - തിരു-
നെറ്റിമേലിട്ട കുറിയോ
എന്നൂണ്ണിക്കൃഷ്ണന് ജനിച്ചോ - പാരി-
ലിങ്ങനെ വേഷം ധരിച്ചോ
പദ്മനാഭന് തന് കൃപയോ - ഇനി
ഭാഗ്യം വരുന്ന വഴിയോ
Veenapoovu
വീണപൂവ്
കുമാരനാശാന്
ഹാ, പുഷ്പമേ, അധികതുംഗപദത്തിലെത്ര
ശോഭിച്ചിരുന്നിതൊരു രാജ്ഞി കണക്കയേ നീ
ശ്രീ ഭൂവിലസ്ഥിര-അസംശയ-മിന്നു നിന്റെ-
യാഭൂതിയെങ്ങു പുനരെങ്ങു കിടപ്പിതോര്ത്താല്?
ലാളിച്ചു പെറ്റ ലതയന്പൊടു ശൈശവത്തില്,
പാലിച്ചു പല്ലവപുടങ്ങളില് വെച്ചു നിന്നെ;
ആ ലോലവായു ചെറുതൊട്ടിലുമാട്ടി, താരാ-
ട്ടാലാപമാര്ന്നു മലരേ, ദളമര്മ്മരങ്ങള്
പാലൊത്തെഴും പുതുനിലാവിലലം കുളിച്ചും
ബാലാതപത്തില് വിളയാടിയുമാടലെന്യേ
നീ ലീലപൂണ്ടിളയ മൊട്ടുകളോടു ചേര്ന്നു
ബാലത്വമങ്ങനെ കഴിച്ചിതു നാളില് നാളില്
ശീലിച്ചു ഗാനമിടചേര്ന്നു ശിരസ്സുമാട്ടി-
ക്കാലത്തെഴും കിളികളോടഥ മൗനമായ് നീ
ഈ ലോകതത്വവുമയേ, തെളിവാര്ന്ന താരാ-
ജാലത്തൊടുന്മുഖതയാര്ന്നു പഠിച്ചു രാവില്
ഈവണ്ണമന്പൊടു വളര്ന്നഥ നിന്റെയംഗ-
മാവിഷ്ക്കരിച്ചു ചില ഭംഗികള് മോഹനങ്ങള്
ഭാവം പകര്ന്നു വദനം, കവിള് കാന്തിയാര്ന്നു
പൂവേ! അതില് പുതിയ പുഞ്ചിരി സഞ്ചരിച്ചു.
ആരോമലാമഴക്, ശുദ്ധി, മൃദുത്വ,മാഭ
സാരള്യമെന്ന, സുകുമാര ഗുണത്തിനെല്ലാം
പാരിങ്കലേതുപമ, ആ മൃദുമെയ്യില് നവ്യ-
താരുണ്യമേന്തിയൊരു നിന് നില കാണണം താന്
വൈരാഗ്യമേറിയൊരു വൈദികനാട്ടെ, യേറ്റ-
വൈരിയ്ക്കു മുന്പുഴറിയോടിയ ഭീരുവാട്ടെ
നേരേ വിടര്ന്നു വിലസീടിന നിന്ന നോക്കി-
യാരാകിലെന്തു, മിഴിയുള്ളവര് നിന്നിരിക്കാം
മെല്ലെന്നു സൗരഭവുമൊട്ടു പരന്നു ലോക-
മെല്ലാം മയക്കി മരുവുന്നളവന്നു നിന്നെ
തെല്ലോ കൊതിച്ചനുഭവാര്ത്ഥികള് ചിത്രമല്ല-
തില്ലാര്ക്കുമീഗുണവു, മേവമകത്തു തേനും
ചേതോഹരങ്ങള് സമജാതികളാം സുമങ്ങ-
ളേതും സമാനമഴകുള്ളവയെങ്കിലും നീ
ജാതാനുരാഗമൊരുവന്നു മിഴിക്കുവേദ്യ-
മേതോ വിശേഷസുഭഗത്വവുമാര്ന്നിരിക്കാം
"കാലം കുറഞ്ഞ ദിനമെങ്കിലുമര്ത്ഥദീര്ഘം,
മാലേറെയെങ്കിലുമതീവ മനോഭിരാമം
ചാലേ കഴിഞ്ഞരിയ യൗവന"മെന്നു നിന്റെ-
യീ ലോലമേനി പറയുന്നനുകമ്പനീയം.
അന്നൊപ്പമാണഴകു കണ്ടു വരിച്ചിടും നീ-
യെന്നോര്ത്തു ചിത്രശലഭങ്ങളണഞ്ഞിരിക്കാം
എന്നല്ല ദൂരമതില്നിന്നനുരാഗമോതി
വന്നെന്നുമാം വിരുതനങ്ങൊരു ഭൃംഗരാജന്
കില്ലില്ലയേ ഭ്രമരവര്യനെ നീ വരിച്ചു
തെല്ലെങ്കിലും ശലഭമേനിയെ മാനിയാതെ
അല്ലെങ്കില് നിന്നരികില് വന്നിഹ വട്ടമിട്ടു
വല്ലാതിവന് നിലവിളിക്കുകയില്ലിദാനീം
എന്നംഗമേകനിഹ തീറുകൊടുത്തുപോയ് ഞാന്
എന്നന്യകാമുകരെയൊക്കെ മടക്കിയില്ലേ?
ഇന്നോമലേ വിരവിലെന്നെ വെടിഞ്ഞിടല്ലേ
എന്നൊക്കെയല്ലി ബത വണ്ടു പുലമ്പിടുന്നു?
ഹാ! കഷ്ട, മാ വിബുധകാമിതമാം ഗുണത്താ-
ലാകൃഷ്ടനായ്, അനുഭവിച്ചൊരു ധന്യനീയാള്
പോകട്ടെ നിന്നൊടൊരുമിച്ചു മരിച്ചു; നിത്യ-
ശോകാര്ത്തനായിനിയിരിപ്പതു നിഷ്ഫലംതാന്!
ചത്തീടുമിപ്പോഴിവനല്പവികല്പമില്ല
തത്താദൃശം വ്യസനകുണ്ഠിതമുണ്ടു കണ്ടാല്
അത്യുഗ്രമാം തരുവില് ബത കല്ലിലും പോയ്
പ്രത്യക്ഷമാഞ്ഞു തല തല്ലുകയല്ലി ഖിന്നന്?
ഒന്നോര്ക്കിലിങ്ങിവ വളര്ന്നു ദൃഢാനുരാഗ-
മന്യോന്യമാര്ന്നുപയമത്തിനു കാത്തിരുന്നൂ
വന്നീയപായമഥ കണ്ടളി ഭാഗ്യഹീനന്
ക്രന്ദിയ്ക്കയാം; കഠിന താന് ഭവിതവ്യതേ നീ.
ഇന്നല്ലയെങ്കിലയി നീ ഹൃദയം തുറന്നു
നന്ദിച്ച വണ്ടു കുസുമാന്തരലോലനായി
എന്നെച്ചതിച്ചു ശഠന്, എന്നതു കണ്ടു നീണ്ടു
വന്നുള്ളൊരാധിയഥ നിന്നെ ഹനിച്ചു പൂവേ
ഹാ! പാര്ക്കിലീ നിഗമനം പരമാര്ത്ഥമെങ്കില്
പാപം നിനക്കു ഫലമായഴല് പൂണ്ട വണ്ടേ!
ആപത്തെഴും തൊഴിലിലോര്ക്കുക മുമ്പു; പശ്ചാ-
ത്താപങ്ങള് സാഹസികനിങ്ങനെയെങ്ങുമുണ്ടാം.
പോകട്ടതൊക്കെയഥവാ യുവലോകമേലു-
മേകാന്തമാം ചരിതമാരറിയുന്നു പാരില്
ഏകുന്നു വാക്പടുവിനാര്ത്തി വൃഥാപവാദം
മൂകങ്ങള് പിന്നിവ പഴിക്കുകില് ദോഷമല്ലേ?
പോകുന്നിതാ വിരവില് വണ്ടിവിടം വെടിഞ്ഞു
സാകൂതമാം പടി പറന്നു നഭസ്ഥലത്തില്
ശോകാന്ധനായ് കുസുമചേതന പോയമാര്ഗ്ഗ-
മേകാന്തഗന്ധമിതു പിന്തുടരുന്നതല്ലീ?
ഹാ! പാപമോമല്മലരേ ബത നിന്റെ മേലും
ക്ഷേപിച്ചിതോ കരുണയറ്റ കരം കൃതാന്തന്
വ്യാപാരമേ ഹനനമാം വനവേടനുണ്ടോ
വ്യാപന്നമായ് കഴുകനെന്നു കപോതമെന്നും?
തെറ്റെന്നു ദേഹസുഷമാപ്രസരം മറഞ്ഞു
ചെറ്റല്ലിരുണ്ടു മുഖകാന്തിയതും കുറഞ്ഞു
മറ്റെന്തുരപ്പു? ജവമീ നവദീപമെണ്ണ
വറ്റിപ്പുകഞ്ഞഹഹ! വാടിയണഞ്ഞുപോയി
ഞെട്ടറ്റു നീ മുകളില്നിന്നു നിശാന്തവായു
തട്ടിപ്പതിപ്പളവുണര്ന്നവര് താരമെന്നോ
തിട്ടം നിനച്ചു മലരേ ബത! ദിവ്യഭോഗം
വിട്ടാശു ഭുവിലടിയുന്നൊരു ജീവനെന്നോ
അത്യന്തകോമളതയാര്ന്നൊരു നിന്റെ മേനി-
യെത്തുന്ന കണ്ടവനിതന്നെയധീരയായി
സദ്യദ്സ്ഫുടം പുളകിതാംഗമിയന്നു പൂണ്ടോ-
രുദ്വേഗമോതുമുപകണ്ഠതൃണാങ്കുരങ്ങള്
അന്യൂനമാം മഹിമ തിങ്ങിയൊരാത്മതത്വ-
മെന്യേ ഗതമൗക്തികശുക്തിപോല് നീ
സന്നാഭമിങ്ങനെ കിടക്കുകിലും ചുഴന്നു
മിന്നുന്നു നിന് പരിധിയെന്നു തോന്നും
ആഹാ, രചിച്ചു ചെറു ലൂതകളാശു നിന്റെ
ദേഹത്തിനേകി ചരമാവരണം ദുകൂലം
സ്നേഹാര്ദ്രയായുടനുഷസ്സുമണിഞ്ഞൂ നിന്മേല്
നീഹാരശീകരമനോഹരമന്ത്യഹാരം
താരങ്ങള് നിന് പതനമോര്ത്തു തപിച്ചഹോ ക-
ണ്ണീരായിതാ ഹിമകണങ്ങള് പൊഴിഞ്ഞിടുന്നു;
നേരായി നീഡതരുവിട്ടു നിലത്തു നിന്റെ
ചാരത്തു വീണു ചടകങ്ങള് പുലമ്പിടുന്നു
ആരോമലമാം ഗുണഗണങ്ങളിണങ്ങി ദോഷ-
മോരാതുപദ്രവമൊന്നിനു ചെയ്തിടാതെ,
പാരം പരാര്ത്ഥമിഹ വാണൊരു നിന് ചരിത്ര-
മാരോര്ത്തു ഹൃത്തടമഴിഞ്ഞു കരഞ്ഞുപോകാ?
കണ്ടീ വിപത്തഹഹ! കല്ലലിയുന്നിതാടല്-
കൊണ്ടാശു ദിങ്മുഖവുമിങ്ങനെ മങ്ങിടുന്നു
തണ്ടാര്സഖന് ഗിരിതടത്തില് വിവര്ണ്ണനായ് നി-
ന്നിണ്ടല്പ്പെടുന്നു, പവനന് നെടുവീര്പ്പിടുന്നു.
എന്തിന്നലിഞ്ഞു ഗുണധോരണി വെച്ചു നിന്മേല്?
എന്തിന്നതാശു വിധിയേവമപാകരിച്ചു?
ചിന്തിപ്പതാരരിയ സൃഷ്ടിരഹസ്യ, മാവ-
തെന്തുള്ളു ഹാ, ഗുണികളൂഴിയില് നീണ്ടു വാഴാ.
സാധിച്ചു വേഗമഥവാ നിജ ജന്മകൃത്യം
സാധിഷ്ഠര് പോട്ടിഹ സദാ നിശി പാന്ഥപാദം
ബാധിച്ചു രൂക്ഷശില വാഴ്വതില്നിന്നു മേഘ-
ജ്യോതിസ്സുതന് ക്ഷണികജീവിതമല്ലി കാമ്യം?
എന്നാലുമുണ്ടഴലെനിക്കു വിയോഗമോര്ത്തും
ഇന്നത്ര നിന് കരുണമായ കിടപ്പു കണ്ടും
ഒന്നല്ലി നാ,മയി സഹോദരരല്ലി, പൂവേ,
ഒന്നല്ലി കയ്യിഹ രചിച്ചതു നമ്മെയെല്ലാം
ഇന്നീവിധം ഗതി നിനക്കയി പോക! പിന്നൊ-
ന്നൊന്നായ്ത്തുടര്ന്നു വരുമാ വഴി ഞങ്ങളെല്ലാം
ഒന്നിനുമില്ല നില-ഉന്നതമായ കുന്നു-
മെന്നല്ലയാഴിയുമൊരിക്കല് നശിക്കുമോര്ത്താല്.
അംഭോജബന്ധുവിത നിന്നവശിഷ്ടകാന്തി
സമ്പത്തെടുപ്പതിനണഞ്ഞു കരങ്ങള് നീട്ടി
ജൃംഭിച്ച സൗരഭമിതാ കവരുന്നു വായു
സമ്പൂര്ണ്ണമാ,യഹഹ! നിന്നുടെ ദായഭാഗം.
ഉത്പന്നമായതു നശിക്കു,മണുക്കള് നില്ക്കും
ഉത്പന്നനാമുടല് വെടിഞ്ഞൊരു ദേഹി വീണ്ടും
ഉത്പത്തി കര്മ്മഗതി പോലെ വരും ജഗത്തില്
കല്പിച്ചിടുന്നിവിടെയിങ്ങനെ ആഗമങ്ങള്
ഖേദിക്കകൊണ്ടു ഫലമില്ല, നമുക്കതല്ല
മോദത്തിനും ഭുവി വിപത്തു വരാം ചിലപ്പോള്
ചൈതന്യവും ജഡവുമായ് കലരാം ജഗത്തി-
ലേതെങ്കിലും വടിവിലീശ്വര വൈഭവത്താല്
ഇപ്പശ്ചിമാബ്ധിയിലണഞ്ഞൊരു താരമാരാ-
ലുത്പന്നശോഭമുദയാദ്രിയിലെത്തിടും പോല്
സത്പുഷ്പമേ! യിവിടെ മാഞ്ഞു സുമേരുവിന് മേല്
കല്പദ്രുമത്തിനുടെ കൊമ്പില് വിടര്ന്നിടാം നീ.
സംഫുല്ലശോഭമതു കണ്ടു കുതൂഹലം പൂ-
ണമ്പോടടുക്കുമളിവേണികള് ഭൂഷയായ് നീ
ഇമ്പത്തെയും സുരയുവാക്കളിലേകി രാഗ-
സമ്പത്തെയും തമധികം സുകൃതം ലഭിക്കാം
അല്ലെങ്കിലാ ദ്യുതിയെഴുന്നമരര്ഷിമാര്ക്കു
ഫുല്ലപ്രകാശമിയലും ബലിപുഷ്പമായ് നീ
സ്വര്ല്ലോകവും സകലസംഗമവും കടന്നു
ചെല്ലാം നിനക്കു തമസഃ പരമാം പദത്തില്
ഹാ! ശാന്തിയൗപനിഷദോക്തികള് തന്നെ നല്കും
ക്ലേശിപ്പതാത്മപരിപീഡനമജ്ഞയോഗ്യം
ആശാഭരം ശ്രുതിയില് വയ്ക്കുക നമ്മള്, പിന്നെ-
യീശാജ്ഞ പോലെ വരുമൊക്കെയുമോര്ക്ക പൂവേ!
കണ്ണേ, മടങ്ങുക കരിഞ്ഞുമലിഞ്ഞുമാശു
മണ്ണാകുമീ മലരു വിസ്മൃതമാകുമിപ്പോള്
എണ്ണീടുകാര്ക്കുമിതുതാന് ഗതി! സാദ്ധ്യമെന്തു
കണ്ണീരിനാല്? അവനി വാഴ്വു കിനാവു കഷ്ടം!
Oru Karshakantae AAthmahathyakkurippu..
Oru Karshkante
Aathmahathyaa Kuripp
Murukan Kaattaakada
Ithu paadamallente
hrudayamaanu
nel kathiralla kariyunna mohamaanu
iniyente karalum
parichu kolka .................... (2)
puzhayalla kanneerin
uravayaanu-
vatty varalunnathuyirinte yamunayaanu
ini ente
shaanthiyeduthu kolka ........... (3)
Kathiru kothaan koottu
kilikalillaa
kiliyakattaan kadum thaalamilla
nuriyittu nivarunna
cherumithan chundil
vayal paattu chaarthum chilambumilla
............(2)
Naambukalunangiya nuka paadinorath
nokku kuthi palaka
baakki aayee
ini ente paatukaleduthu kolka .........(3)
vaikol minaaram
menanja muttathinnu
chenda kotty kada theyyangalaadunnu
iniyente
bodhavumeduthu kolka .......(3)
Karkkidaka kootangal meyunna mazhuthakal
vayal chippi chithram
varaykkum chathuppukal ......(2)
maanathkannnikal maara sharameyyunna
maanasa sarasam jala
cheppukal
dyaanichu nilkunna shwetha sanyaasikal
naanichu nilkkum kula
kozhikal
poi maranjengo vilakkaala bhangikal
varuthi kathunnu
karakkunnu chinthakal
iniyente chalanavumeduthu kolka.........(3)
vaikol minaaram
menanja muttathinnu
chenda kotty kada theyyangalaadunnu
iniyente
bodhavumeduthu kolka .......(3)
Karkkidaka kootangal meyunna madavakal
vayal chippi chithram
varaykkum chathuppukal ......(2)
maanathkannnikal maara sharameyyunna
maanasa sarasam jala
cheppukal
dyaanichu nilkunna shwetha sanyaasikal
naanichu nilkkum kula
kozhikal
poi maranjengo vilakkaala bhangikal
varuthi kathunnu
karakkunnu chinthakal
iniyente chalanavumeduthu kolka.........(3)
ini ente karalum
iniyente shanthiyum iniyente paatum iniyente bodhavum ------
iniyente
chalanavumeduthu kolkaaaaa............ (5)
Yaathra
യാത്ര - ONV
വേര്പിരിയുവാന്
മാത്രം ഒന്നിച്ചു കൂടി നാം
വേദനകള് പങ്കുവക്കുന്നു
കരളിലെഴും ഈണങ്ങള് ചുണ്ട് നുണയുന്നു
കവിതയുടെ ലഹരി നുകരുന്നു
കൊച്ചു സുഖദുഃഖ മഞ്ചാടി മണികള് ചേര്ത്ത് വച്ചു പല്ലാങ്ങുഴി കളിക്കുന്നു
വിരിയുന്നു പൊഴിയുന്നു യാമങ്ങള് നമ്മളും
പിരിയുന്നു യാത്ര തുടരുന്നു
മായുന്ന സന്ധ്യകള് മടങ്ങി വരുമോ 2
പാടി മറയുന്ന പക്ഷികള് മടങ്ങിവരുമോ
എങ്കിലും സന്ധ്യയുടെ കയ്യിലെ സ്വര്ണവും
പൈങ്കിളി കൊക്കില് കിനിഞ്ഞ തേന് തുള്ളിയും
പൂക്കള് നെടുവീര്പ്പിടും ഗന്ധങ്ങളും
മൌനപാത്രങ്ങളില് കാത്തുവച്ച മാധുര്യവും
മാറാപ്പിലുണ്ടെന്റെ മാറാപ്പിലുണ്ടതും
പേറി ഞാന് യാത്ര തുടരുന്നു
മുറ തെറ്റി എത്തുന്നു ശിശിരം
വിറ കൊള്വു തരു നഗ്ന ശിഖരം
ഒരു നെരിപ്പോടിന്റെ ചുടുകല്ലുകള്ക്കിടയില്
എരിയുന്ന കനലുകള് കെടുന്നു
വഴിവക്കില് നിന്നേറ്റി വന്ന വിറകിന് കൊള്ളി
മുഴുവനും എരിഞ്ഞു തീരുന്നു
ഒടുവിലെന് ഭാന്ടത്തില് ഭദ്രമായ് സൂക്ഷിച്ച
ചുടുച്ചന്ദനതുണ്ട് വിറകും
അന്ത്യമായ് കണ്ചിമ്മും അഗ്നിക്ക് നല്കി ഞാന്
ഒന്നതിന് ചൂടേറ്റു വാങ്ങി
പാടുന്നു നീണ്ടൊരീ യാത്രയില് തളരുമെന്
പാധേയമാകുമൊരു ഗാനം
ഒരു കപട ഭിക്ഷുവായ് ഒടുവിലെന് ജീവനെയും
ഒരുനാള് കവര്ന്നു പറന്നു പോകാന്
നിഴലായി നിദ്രയായ് പിന്തുടര്ന്നെത്തുന്ന
മരണമേ നീ മാറി നില്ക്കൂ
അതിനുമുന്പ് അതിനുമുന്പ്
ഒന്ന് ഞാന് പാടട്ടെ അതിലെന്റെ ജീവനുരുകട്ടെ
അതിലെന്റെ മണ്ണ് കുതിരട്ടെ
പിളര്ക്കട്ടെ
അതിനടിയില് ഞാന് വീണുറങ്ങട്ടെ 2
വേദനകള് പങ്കുവക്കുന്നു
കരളിലെഴും ഈണങ്ങള് ചുണ്ട് നുണയുന്നു
കവിതയുടെ ലഹരി നുകരുന്നു
കൊച്ചു സുഖദുഃഖ മഞ്ചാടി മണികള് ചേര്ത്ത് വച്ചു പല്ലാങ്ങുഴി കളിക്കുന്നു
വിരിയുന്നു പൊഴിയുന്നു യാമങ്ങള് നമ്മളും
പിരിയുന്നു യാത്ര തുടരുന്നു
മായുന്ന സന്ധ്യകള് മടങ്ങി വരുമോ 2
പാടി മറയുന്ന പക്ഷികള് മടങ്ങിവരുമോ
എങ്കിലും സന്ധ്യയുടെ കയ്യിലെ സ്വര്ണവും
പൈങ്കിളി കൊക്കില് കിനിഞ്ഞ തേന് തുള്ളിയും
പൂക്കള് നെടുവീര്പ്പിടും ഗന്ധങ്ങളും
മൌനപാത്രങ്ങളില് കാത്തുവച്ച മാധുര്യവും
മാറാപ്പിലുണ്ടെന്റെ മാറാപ്പിലുണ്ടതും
പേറി ഞാന് യാത്ര തുടരുന്നു
മുറ തെറ്റി എത്തുന്നു ശിശിരം
വിറ കൊള്വു തരു നഗ്ന ശിഖരം
ഒരു നെരിപ്പോടിന്റെ ചുടുകല്ലുകള്ക്കിടയില്
എരിയുന്ന കനലുകള് കെടുന്നു
വഴിവക്കില് നിന്നേറ്റി വന്ന വിറകിന് കൊള്ളി
മുഴുവനും എരിഞ്ഞു തീരുന്നു
ഒടുവിലെന് ഭാന്ടത്തില് ഭദ്രമായ് സൂക്ഷിച്ച
ചുടുച്ചന്ദനതുണ്ട് വിറകും
അന്ത്യമായ് കണ്ചിമ്മും അഗ്നിക്ക് നല്കി ഞാന്
ഒന്നതിന് ചൂടേറ്റു വാങ്ങി
പാടുന്നു നീണ്ടൊരീ യാത്രയില് തളരുമെന്
പാധേയമാകുമൊരു ഗാനം
ഒരു കപട ഭിക്ഷുവായ് ഒടുവിലെന് ജീവനെയും
ഒരുനാള് കവര്ന്നു പറന്നു പോകാന്
നിഴലായി നിദ്രയായ് പിന്തുടര്ന്നെത്തുന്ന
മരണമേ നീ മാറി നില്ക്കൂ
അതിനുമുന്പ് അതിനുമുന്പ്
ഒന്ന് ഞാന് പാടട്ടെ അതിലെന്റെ ജീവനുരുകട്ടെ
അതിലെന്റെ മണ്ണ് കുതിരട്ടെ
പിളര്ക്കട്ടെ
അതിനടിയില് ഞാന് വീണുറങ്ങട്ടെ 2
Amma
അമ്മ
ഒ.എന്.വി
ഒന്പതുപേരവര്
കല്പ്പണിക്കാര് ഒരമ്മപെറ്റവരായിരുന്നു
ഒന്പതുപേരും അവരുടെ നാരിമാരൊന്പതും ഒന്നിച്ചു വാണിരുന്നു
കല്ലുകള്ച്ചെത്തിപ്പടുക്കുമാകൈകള്ക്ക് കല്ലിനെക്കാളുറപ്പായിരുന്നു
നല്ലപകുതികള് നാരിമാരോ കല്ലിലെ നീരുറവായിരുന്നു
ഒരുകല്ലടുപ്പിലെ തീയിലല്ലോ അവരുടെ കഞ്ഞി തിളച്ചിരുന്നു
ഒരു വിളക്കിന് വെളിച്ചത്തിലല്ലോ അവരുടെ തീനും തിമിതിമിര്പ്പും
ഒരു കിണര് കിനിയുന്ന നീരല്ലോ കോരികുടിക്കാന് കുളിക്കുവാനും
ഒന്പതറകള് വെവ്വേറെ അവര്ക്കന്തിയുറങ്ങുവാന് മാത്രമല്ലോ
ചെത്തിയകല്ലിന്റെ ചേലുകണ്ടാല് കെട്ടിപ്പടുക്കും പടുതകണ്ടാല്
അ കൈവിരുതു പുകഴ്തുമാരും അ പുകഴ് ഏതിനും മീതെയല്ലോ
കോട്ടമതിലും മതിലകത്തെ കൊട്ടാരം കോവില് കൂത്തമ്പലവും
അവരുടെ കൈകള് പടുത്തതത്രേ അഴകും കരുത്തും കൈകോര്ത്തതത്രേ
ഒന്പതും ഒന്പതും കല്ലുകള് ചേര്ന്നൊരുശില്പ ഭംഗി തളിര്ത്തപോലേ
ഒന്പതുകല്പ്പണിക്കാരവര് നാരിമാരൊന്പതും ഒന്നിച്ചു വാണിരുന്നു
അതുകാലം കോട്ടതന് മുന്നിലായി പുതിയൊരു ഗോപുരം കെട്ടുവാനായ്
ഒത്തു പതിനെട്ടുകൈകള് വീണ്ടും ഉത്സവമായ് ശബ്ദഘോഷമായി
കല്ലിനും മീതെയായ് ന്യത്തമാടി കല്ലുളി കൂടങ്ങള് താളമിട്ടു
ചെത്തിയകല്ലുകള് ചാന്തു തേച്ചു ചേര്ത്തു പടുക്കും പടുതയെന്തേഇക്കുറി വല്ലായ്മയാര്ന്നുപോയി
ഭിത്തിയുറക്കുന്നീലൊന്നുകൊണ്ടും ഭിത്തിയുറക്കുന്നീലൊന്നുകൊണ്ടും ...
ചെത്തിയകല്ലുകള് ചാന്തു തേച്ചു ചേര്ത്തു പടുക്കും പടുതയെന്തേഇക്കുറി
വല്ലയ്മയാര്ന്നുപോയി ഭിത്തിയുറക്കുന്നീലൊന്നുകൊണ്ടും
കല്ലുകള് മാറ്റിപ്പടുത്തുനോക്കി കയ്യുകള് മാറിപ്പണിഞ്ഞു നോക്കി
ചാന്തുകള് മാറ്റിക്കുഴച്ചുനോക്കി ചാര്ത്തുകളൊക്കെയും മാറ്റിനോക്കി
തെറ്റിയതെന്താണെവിടെയാവൊ ഭിത്തിയുറക്കുന്നീലൊന്നുകൊണ്ടും
എന്താണുപോംവഴിയെന്നൊരൊറ്റച്ചിന്തയവരില് പുകഞ്ഞുനില്ക്കെ
വെളിപാടുകൊണ്ടാരോ ചൊല്ലിയത്രെ അധികാരമുള്ളോരതേറ്റു ചൊല്ലി
ഒന്പതുണ്ടല്ലോ വധുക്കളെന്നാല് ഒന്നിനെചേര്ത്തീ മതില്പടുത്താല്
ആ മതില് മണ്ണിലുറച്ചുനില്ക്കും ആ ചന്ദ്രതാരമുയര്ന്നുനില്ക്കും
ഒന്പതുണ്ടത്രേ പ്രിയവധുക്കള് അന്പിയെന്നോരവരൊന്നുപൊലെ
ക്രൂരമാമീബലിക്കായതില്നിന്ന് ആരെയൊരുവളെ മാറ്റിനിര്ത്തും
കൂട്ടത്തിലേറ്റവും മൂപ്പെഴുന്നോന് തെല്ലൊരൂറ്റത്തോടപ്പോള് പറഞ്ഞുപോയി
ഇന്നുച്ചനേരത്ത് കഞ്ഞിയുമായ് വന്നെത്തിടുന്നവള് ആരുമാട്ടെ
അവളെയും ചേര്ത്തീ മതില് പടുക്കും അവളീപ്പണിക്കാര്തന് മാനം കാക്കും
ഒന്പതുപേരവര് കല്പ്പണിക്കാര് ഒന്പതു മെയ്യും ഒരു മനസ്സും
എങ്കിലും ഒന്പതുപേരുമപ്പോള് സ്വന്തം വധുമുഖം മാത്രമോര്ത്തൂ
അശുഭങ്ങള് ശങ്കിച്ചുപോകയാലോ അറിയാതെ നെടുവീര്പ്പുതിര്ന്നുപോയി
ഒത്തു പതിനെട്ടുകൈകള് വീണ്ടും ഭിത്തി പടുക്കും പണി തുടര്ന്നു
തങ്ങളില് നോക്കാനുമായിടാതെ എങ്ങോ മിഴിനട്ടു നിന്നവരും
ഉച്ചവെയിലില് തിളച്ചകഞ്ഞി പച്ചിലതോറും പകര്ന്നതാരോ
അക്കഞ്ഞിപാര്ന്നതിന് ചൂടുതട്ടി പച്ചത്തലപ്പുകളൊക്കെ വാടി
കഞ്ഞിക്കലവും തലയിലേന്തി കയ്യാലെതാങ്ങിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടേ
മുണ്ടകപ്പാടവരംബിലൂടെ മുന്നിലെചെന്തെങ്ങിന് തോപ്പിലൂടെ
ചുണ്ടത്ത് തുമ്പച്ചിരിയുമായി മണ്ടിക്കിതച്ചുവരുന്നതാരോ മണ്ടിക്കിതച്ചുവരുന്നതാരോ
മൂക്കിന്റെതുമ്പത്ത് തൂങ്ങിനിന്നു മുത്തുപോല് ഞാത്തുപോല് വേര്പ്പുതുള്ളി
മുന്നില് വന്നങ്ങനെ നിന്നവളോ മൂത്തയാള് വേട്ടപെണ്ണായിരുന്നു
ഉച്ചക്കുകഞ്ഞിയും കൊണ്ടുപോരാന് ഊഴമവളുടേതായിരുന്നു
ഒന്പതുപേരവര് കല്പ്പണിക്കാര് ഒന്പതു മെയ്യും ഒരു മനസ്സും
എങ്കിലുമേറ്റവും മൂത്തയാളിന് ചങ്കിലൊരുവെള്ളിടിമുഴങ്ങി
കോട്ടിയ പ്ലാവില മുന്നില് വച്ചു ചട്ടിയില് കഞ്ഞിയും പാര്ന്നു വച്ചു
ഒറ്റത്തൊടുകറി കൂടെ വച്ചു ഒന്പതുപേര്ക്കും വിളമ്പി വച്ചു
കുഞ്ഞിനെ തോളില് കിടത്തി തന്റെ കുഞ്ഞിന്റെയച്ഛന്നടുത്തിരിക്കെ
ഈ കഞ്ഞിയൂട്ടൊടുക്കത്തെയാണെന്ന് ഓര്ക്കുവാനാസതിക്കായതില്ല
ഓര്ക്കപ്പുറത്താണശനിപാതം ആര്ക്കറിയാമിന്നതിന് മുഹൂര്ത്തം
കാര്യങ്ങളെല്ലാമറിഞ്ഞവാറെ ഈറനാം കണ്ണ് തുടച്ചുകൊണ്ടേ
വൈവശ്യമൊക്കെ അകത്തൊതുക്കി കൈവന്ന കൈപ്പും മധുരമാക്കി
കൂടെപ്പൊറുത്ത പുരുഷനോടും കൂടപ്പിറപ്പുകളോടുമായി
ഗത്ഗതത്തോടു പൊരുതിടുപോല് അക്ഷരമോരോന്നുമൂന്നിയൂന്നി
അന്ത്യമാം തന്നഭിലാഷപ്പോള് അഞ്ജലിപൂര്വ്വം അവള് പറഞ്ഞു
ഭിത്തിയുറക്കാനീപ്പെണ്ണിനേയും ചെത്തിയകല്ലിന്നിടക്കു നിര്ത്തി
കെട്ടിപ്പടുക്കുമുന്പൊന്നെനിക്കുണ്ട് ഒറ്റയൊരാഗ്രഹം കേട്ടുകൊള്വിന്
കെട്ടിമറയ്ക്കെല്ലെന് പാതി നെഞ്ചം കെട്ടിമറയ്ക്കെല്ലേയെന്റെ കയ്യും
എന്റെ പൊന്നോമന കേണിടുമ്പോള് എന്റെയടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോരൂ
ഈ കയ്യാല് കുഞ്ഞിനെയേറ്റുവാങ്ങി ഈമുലയൂട്ടാന് അനുവധിക്കൂ
ഏതുകാറ്റുമെന് പാട്ടുപാടുന്നൂ ഏതു മണ്ണിലും ഞാന് മടയ്ക്കുന്നു
മണ്ണളന്ന് തിരിച്ചു കോല്നാട്ടി മന്നരായ് മധിച്ചവര്ക്കായി
ഒന്പതു കല്പ്പണിക്കാര് പടുത്ത വന്പിയെന്നൊരാക്കോട്ടതന് മുന്നില്
ഇന്നുകണ്ടേനപ്പെണ്ണിന് അപൂര്ണ്ണസുന്ദരമായ വെണ്ശിലാശില്പ്പം
എന്തിനോവേണ്ടി നീട്ടിനില്ക്കുന്ന ചന്തമോലുന്നൊരാവലം കൈയ്യും
ഞെട്ടില്നിന്ന് പാല് തുള്ളികള് ഊറും മട്ടിലുള്ളൊരാ നഗ്നമാം മാറും
കണ്ടുണര്ന്നെന്റെയുള്ളിലെ പൈതല് അമ്മ അമ്മയെന്നാര്ത്തു നില്ക്കുന്നു
കണ്ടുണര്ന്നെന്റെയുള്ളിലെ പൈതല് അമ്മ അമ്മയെന്നാര്ത്തു നില്ക്കുന്
ഒന്പതുപേരും അവരുടെ നാരിമാരൊന്പതും ഒന്നിച്ചു വാണിരുന്നു
കല്ലുകള്ച്ചെത്തിപ്പടുക്കുമാകൈകള്ക്ക് കല്ലിനെക്കാളുറപ്പായിരുന്നു
നല്ലപകുതികള് നാരിമാരോ കല്ലിലെ നീരുറവായിരുന്നു
ഒരുകല്ലടുപ്പിലെ തീയിലല്ലോ അവരുടെ കഞ്ഞി തിളച്ചിരുന്നു
ഒരു വിളക്കിന് വെളിച്ചത്തിലല്ലോ അവരുടെ തീനും തിമിതിമിര്പ്പും
ഒരു കിണര് കിനിയുന്ന നീരല്ലോ കോരികുടിക്കാന് കുളിക്കുവാനും
ഒന്പതറകള് വെവ്വേറെ അവര്ക്കന്തിയുറങ്ങുവാന് മാത്രമല്ലോ
ചെത്തിയകല്ലിന്റെ ചേലുകണ്ടാല് കെട്ടിപ്പടുക്കും പടുതകണ്ടാല്
അ കൈവിരുതു പുകഴ്തുമാരും അ പുകഴ് ഏതിനും മീതെയല്ലോ
കോട്ടമതിലും മതിലകത്തെ കൊട്ടാരം കോവില് കൂത്തമ്പലവും
അവരുടെ കൈകള് പടുത്തതത്രേ അഴകും കരുത്തും കൈകോര്ത്തതത്രേ
ഒന്പതും ഒന്പതും കല്ലുകള് ചേര്ന്നൊരുശില്പ ഭംഗി തളിര്ത്തപോലേ
ഒന്പതുകല്പ്പണിക്കാരവര് നാരിമാരൊന്പതും ഒന്നിച്ചു വാണിരുന്നു
അതുകാലം കോട്ടതന് മുന്നിലായി പുതിയൊരു ഗോപുരം കെട്ടുവാനായ്
ഒത്തു പതിനെട്ടുകൈകള് വീണ്ടും ഉത്സവമായ് ശബ്ദഘോഷമായി
കല്ലിനും മീതെയായ് ന്യത്തമാടി കല്ലുളി കൂടങ്ങള് താളമിട്ടു
ചെത്തിയകല്ലുകള് ചാന്തു തേച്ചു ചേര്ത്തു പടുക്കും പടുതയെന്തേഇക്കുറി വല്ലായ്മയാര്ന്നുപോയി
ഭിത്തിയുറക്കുന്നീലൊന്നുകൊണ്ടും ഭിത്തിയുറക്കുന്നീലൊന്നുകൊണ്ടും ...
ചെത്തിയകല്ലുകള് ചാന്തു തേച്ചു ചേര്ത്തു പടുക്കും പടുതയെന്തേഇക്കുറി
വല്ലയ്മയാര്ന്നുപോയി ഭിത്തിയുറക്കുന്നീലൊന്നുകൊണ്ടും
കല്ലുകള് മാറ്റിപ്പടുത്തുനോക്കി കയ്യുകള് മാറിപ്പണിഞ്ഞു നോക്കി
ചാന്തുകള് മാറ്റിക്കുഴച്ചുനോക്കി ചാര്ത്തുകളൊക്കെയും മാറ്റിനോക്കി
തെറ്റിയതെന്താണെവിടെയാവൊ ഭിത്തിയുറക്കുന്നീലൊന്നുകൊണ്ടും
എന്താണുപോംവഴിയെന്നൊരൊറ്റച്ചിന്തയവരില് പുകഞ്ഞുനില്ക്കെ
വെളിപാടുകൊണ്ടാരോ ചൊല്ലിയത്രെ അധികാരമുള്ളോരതേറ്റു ചൊല്ലി
ഒന്പതുണ്ടല്ലോ വധുക്കളെന്നാല് ഒന്നിനെചേര്ത്തീ മതില്പടുത്താല്
ആ മതില് മണ്ണിലുറച്ചുനില്ക്കും ആ ചന്ദ്രതാരമുയര്ന്നുനില്ക്കും
ഒന്പതുണ്ടത്രേ പ്രിയവധുക്കള് അന്പിയെന്നോരവരൊന്നുപൊലെ
ക്രൂരമാമീബലിക്കായതില്നിന്ന് ആരെയൊരുവളെ മാറ്റിനിര്ത്തും
കൂട്ടത്തിലേറ്റവും മൂപ്പെഴുന്നോന് തെല്ലൊരൂറ്റത്തോടപ്പോള് പറഞ്ഞുപോയി
ഇന്നുച്ചനേരത്ത് കഞ്ഞിയുമായ് വന്നെത്തിടുന്നവള് ആരുമാട്ടെ
അവളെയും ചേര്ത്തീ മതില് പടുക്കും അവളീപ്പണിക്കാര്തന് മാനം കാക്കും
ഒന്പതുപേരവര് കല്പ്പണിക്കാര് ഒന്പതു മെയ്യും ഒരു മനസ്സും
എങ്കിലും ഒന്പതുപേരുമപ്പോള് സ്വന്തം വധുമുഖം മാത്രമോര്ത്തൂ
അശുഭങ്ങള് ശങ്കിച്ചുപോകയാലോ അറിയാതെ നെടുവീര്പ്പുതിര്ന്നുപോയി
ഒത്തു പതിനെട്ടുകൈകള് വീണ്ടും ഭിത്തി പടുക്കും പണി തുടര്ന്നു
തങ്ങളില് നോക്കാനുമായിടാതെ എങ്ങോ മിഴിനട്ടു നിന്നവരും
ഉച്ചവെയിലില് തിളച്ചകഞ്ഞി പച്ചിലതോറും പകര്ന്നതാരോ
അക്കഞ്ഞിപാര്ന്നതിന് ചൂടുതട്ടി പച്ചത്തലപ്പുകളൊക്കെ വാടി
കഞ്ഞിക്കലവും തലയിലേന്തി കയ്യാലെതാങ്ങിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടേ
മുണ്ടകപ്പാടവരംബിലൂടെ മുന്നിലെചെന്തെങ്ങിന് തോപ്പിലൂടെ
ചുണ്ടത്ത് തുമ്പച്ചിരിയുമായി മണ്ടിക്കിതച്ചുവരുന്നതാരോ മണ്ടിക്കിതച്ചുവരുന്നതാരോ
മൂക്കിന്റെതുമ്പത്ത് തൂങ്ങിനിന്നു മുത്തുപോല് ഞാത്തുപോല് വേര്പ്പുതുള്ളി
മുന്നില് വന്നങ്ങനെ നിന്നവളോ മൂത്തയാള് വേട്ടപെണ്ണായിരുന്നു
ഉച്ചക്കുകഞ്ഞിയും കൊണ്ടുപോരാന് ഊഴമവളുടേതായിരുന്നു
ഒന്പതുപേരവര് കല്പ്പണിക്കാര് ഒന്പതു മെയ്യും ഒരു മനസ്സും
എങ്കിലുമേറ്റവും മൂത്തയാളിന് ചങ്കിലൊരുവെള്ളിടിമുഴങ്ങി
കോട്ടിയ പ്ലാവില മുന്നില് വച്ചു ചട്ടിയില് കഞ്ഞിയും പാര്ന്നു വച്ചു
ഒറ്റത്തൊടുകറി കൂടെ വച്ചു ഒന്പതുപേര്ക്കും വിളമ്പി വച്ചു
കുഞ്ഞിനെ തോളില് കിടത്തി തന്റെ കുഞ്ഞിന്റെയച്ഛന്നടുത്തിരിക്കെ
ഈ കഞ്ഞിയൂട്ടൊടുക്കത്തെയാണെന്ന് ഓര്ക്കുവാനാസതിക്കായതില്ല
ഓര്ക്കപ്പുറത്താണശനിപാതം ആര്ക്കറിയാമിന്നതിന് മുഹൂര്ത്തം
കാര്യങ്ങളെല്ലാമറിഞ്ഞവാറെ ഈറനാം കണ്ണ് തുടച്ചുകൊണ്ടേ
വൈവശ്യമൊക്കെ അകത്തൊതുക്കി കൈവന്ന കൈപ്പും മധുരമാക്കി
കൂടെപ്പൊറുത്ത പുരുഷനോടും കൂടപ്പിറപ്പുകളോടുമായി
ഗത്ഗതത്തോടു പൊരുതിടുപോല് അക്ഷരമോരോന്നുമൂന്നിയൂന്നി
അന്ത്യമാം തന്നഭിലാഷപ്പോള് അഞ്ജലിപൂര്വ്വം അവള് പറഞ്ഞു
ഭിത്തിയുറക്കാനീപ്പെണ്ണിനേയും ചെത്തിയകല്ലിന്നിടക്കു നിര്ത്തി
കെട്ടിപ്പടുക്കുമുന്പൊന്നെനിക്കുണ്ട് ഒറ്റയൊരാഗ്രഹം കേട്ടുകൊള്വിന്
കെട്ടിമറയ്ക്കെല്ലെന് പാതി നെഞ്ചം കെട്ടിമറയ്ക്കെല്ലേയെന്റെ കയ്യും
എന്റെ പൊന്നോമന കേണിടുമ്പോള് എന്റെയടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോരൂ
ഈ കയ്യാല് കുഞ്ഞിനെയേറ്റുവാങ്ങി ഈമുലയൂട്ടാന് അനുവധിക്കൂ
ഏതുകാറ്റുമെന് പാട്ടുപാടുന്നൂ ഏതു മണ്ണിലും ഞാന് മടയ്ക്കുന്നു
മണ്ണളന്ന് തിരിച്ചു കോല്നാട്ടി മന്നരായ് മധിച്ചവര്ക്കായി
ഒന്പതു കല്പ്പണിക്കാര് പടുത്ത വന്പിയെന്നൊരാക്കോട്ടതന് മുന്നില്
ഇന്നുകണ്ടേനപ്പെണ്ണിന് അപൂര്ണ്ണസുന്ദരമായ വെണ്ശിലാശില്പ്പം
എന്തിനോവേണ്ടി നീട്ടിനില്ക്കുന്ന ചന്തമോലുന്നൊരാവലം കൈയ്യും
ഞെട്ടില്നിന്ന് പാല് തുള്ളികള് ഊറും മട്ടിലുള്ളൊരാ നഗ്നമാം മാറും
കണ്ടുണര്ന്നെന്റെയുള്ളിലെ പൈതല് അമ്മ അമ്മയെന്നാര്ത്തു നില്ക്കുന്നു
കണ്ടുണര്ന്നെന്റെയുള്ളിലെ പൈതല് അമ്മ അമ്മയെന്നാര്ത്തു നില്ക്കുന്
Kaathirippu..
കാത്തിരിപ്പ്
മുരുകന് കാട്ടാകട
ആസുരതാളം തിമര്ക്കുന്നു ഹൃദയത്തില്
ആരോ നിശബ്ദമൊരു നോവായി നിറയുന്നു
നെഞ്ചിലാഴ്ന്നമരുന്നു മുനയുള്ള മൌനങ്ങള്
ആര്ദ്രമൊരു വാക്കിന്റെ വേര്പാട് നുരയുന്നു
പ്രിയതരം വാക്കിന്റെ വേനല് മഴത്തുള്ളി
ഒടുവിലെത്തുന്നതും നോക്കി പാഴ്സ്മൃതികളില്
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കാതോര്ത്തിരിക്കുന്നു
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കണ്പാര്ത്തിരിക്കുന്നു
ഞാനുറങ്ങുമ്പൊഴും കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു
താഴെയൊരൊറ്റയടിപ്പാതയറ്റത്തു വീഴും
നിഴല്പ്പരപ്പിന്നു കണ്പാര്ക്കുന്നു
എന്റെ മയക്കത്തില് എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്
കാത്തിരിപ്പെന്തൊ തിരഞ്ഞോടിയെത്തുന്നു
ആരെയോ ദൂരത്തു കണ്ടപോലാനന്ദ മോദമോടെന്നെ
വിളിച്ചുണര്ത്തീടുന്നു
മാപ്പിരക്കും മിഴി വീണ്ടുമോടിക്കുന്നു
ഭൂതകാലത്തിന്നുമപ്പുറം വീണ്ടുമൊരു വാക്കിന്റെ വേനല് മഴത്തുള്ളി
വീഴ്വതും നോറ്റ് കനക്കും കരള്ക്കുടം ചോരാതെ
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കാതോര്ത്തിരിക്കുന്നു
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കാതോര്ത്തിരിക്കുന്നു
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കണ്പാര്ത്തിരിക്കുന്നു
മച്ചിലെ വാവല് കലമ്പലില് ഘടികാരമൊച്ചയുണ്ടാക്കും നിമിഷ പുഷ്പങ്ങളില്
തെന്നല് തലോടി തുറന്ന പടിവാതിലില് തെക്ക് നിന്നെത്തുന്ന തീവണ്ടി മൂളലില്
ഞെട്ടിയുണര്ന്നെത്തി നോക്കുന്നു പിന്നെയും
ഒച്ച് പോലുള്വലിഞ്ഞീടുവാനെന്കിലും
ഒരു പകല് പടിവാതിലോടിയിറങ്ങുമ്പോളിരവു കറുത്ത ചിരി തൂകിയണയുമ്പോള്
ഇരുവര്ക്കുമിടയിലൊരു സന്ധ്യപൂത്തുലയുമ്പോള്
ഇലകളനുതാപമോടരുണാശ്രുവേല്ക്കുമ്പോള്
എവിടെയോ മിഴി പാകി ഒരു ശിലാശകലമായ്
വാക്കിന്റെ വേനല് മഴത്തുള്ളി
വീഴ്വതും നോറ്റ് കനക്കും കരള്ക്കുടം ചോരാതെ
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കാതോര്ത്തിരിക്കുന്നു
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കാതോര്ത്തിരിക്കുന്നു
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കണ്പാര്ത്തിരിക്കുന്നു
വേദന ..വേദന വാരിപ്പുതച്ചു വീണ്ടും
എന്റെ കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കണ്പാര്ത്തിരിക്കുന്നു
കണ്ണീരു പൊടിയുന്ന വട്ടുന്നതോര്ക്കാതെ
ആര്ദ്രമൊരു വാക്കിന്റെ വേര്പാട് നുരയുന്നു
പ്രിയതരം വാക്കിന്റെ വേനല് മഴത്തുള്ളി
ഒടുവിലെത്തുന്നതും നോക്കി പാഴ്സ്മൃതികളില്
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കാതോര്ത്തിരിക്കുന്നു
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കണ്പാര്ത്തിരിക്കുന്നു
ആസുരതാളം തിമര്ക്കുന്നു ഹൃദയത്തില്
ആരോ നിശബ്ദമൊരു നോവായി നിറയുന്നു
നെഞ്ചിലാഴ്ന്നമരുന്നു മുനയുള്ള മൌനങ്ങള്
ആര്ദ്രമൊരു വാക്കിന്റെ വേര്പാട് നുരയുന്നു
പ്രിയതരം വാക്കിന്റെ വേനല് മഴത്തുള്ളി
ഒടുവിലെത്തുന്നതും നോക്കി പാഴ്സ്മൃതികളില്
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കാതോര്ത്തിരിക്കുന്നു
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കണ്പാര്ത്തിരിക്കുന്നു
ഞാനുറങ്ങുമ്പൊഴും കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു
താഴെയൊരൊറ്റയടിപ്പാതയറ്റത്തു വീഴും
നിഴല്പ്പരപ്പിന്നു കണ്പാര്ക്കുന്നു
എന്റെ മയക്കത്തില് എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്
കാത്തിരിപ്പെന്തൊ തിരഞ്ഞോടിയെത്തുന്നു
ആരെയോ ദൂരത്തു കണ്ടപോലാനന്ദ മോദമോടെന്നെ
വിളിച്ചുണര്ത്തീടുന്നു
മാപ്പിരക്കും മിഴി വീണ്ടുമോടിക്കുന്നു
ഭൂതകാലത്തിന്നുമപ്പുറം വീണ്ടുമൊരു വാക്കിന്റെ വേനല് മഴത്തുള്ളി
വീഴ്വതും നോറ്റ് കനക്കും കരള്ക്കുടം ചോരാതെ
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കാതോര്ത്തിരിക്കുന്നു
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കാതോര്ത്തിരിക്കുന്നു
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കണ്പാര്ത്തിരിക്കുന്നു
മച്ചിലെ വാവല് കലമ്പലില് ഘടികാരമൊച്ചയുണ്ടാക്കും നിമിഷ പുഷ്പങ്ങളില്
തെന്നല് തലോടി തുറന്ന പടിവാതിലില് തെക്ക് നിന്നെത്തുന്ന തീവണ്ടി മൂളലില്
ഞെട്ടിയുണര്ന്നെത്തി നോക്കുന്നു പിന്നെയും
ഒച്ച് പോലുള്വലിഞ്ഞീടുവാനെന്കിലും
ഒരു പകല് പടിവാതിലോടിയിറങ്ങുമ്പോളിരവു കറുത്ത ചിരി തൂകിയണയുമ്പോള്
ഇരുവര്ക്കുമിടയിലൊരു സന്ധ്യപൂത്തുലയുമ്പോള്
ഇലകളനുതാപമോടരുണാശ്രുവേല്ക്കുമ്പോള്
എവിടെയോ മിഴി പാകി ഒരു ശിലാശകലമായ്
വാക്കിന്റെ വേനല് മഴത്തുള്ളി
വീഴ്വതും നോറ്റ് കനക്കും കരള്ക്കുടം ചോരാതെ
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കാതോര്ത്തിരിക്കുന്നു
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കാതോര്ത്തിരിക്കുന്നു
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കണ്പാര്ത്തിരിക്കുന്നു
വേദന ..വേദന വാരിപ്പുതച്ചു വീണ്ടും
എന്റെ കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കണ്പാര്ത്തിരിക്കുന്നു
കണ്ണീരു പൊടിയുന്ന വട്ടുന്നതോര്ക്കാതെ
ആര്ദ്രമൊരു വാക്കിന്റെ വേര്പാട് നുരയുന്നു
പ്രിയതരം വാക്കിന്റെ വേനല് മഴത്തുള്ളി
ഒടുവിലെത്തുന്നതും നോക്കി പാഴ്സ്മൃതികളില്
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കാതോര്ത്തിരിക്കുന്നു
കാത്തിരിപ്പൊറ്റക്കു കണ്പാര്ത്തിരിക്കുന്നു
Paka
പക
(മുരുകന് കാട്ടാക്കട)
/............................../
ദുരമൂത്തു നമ്മള്ക്ക്, പുഴ കറുത്തു
ചതി മൂത്തു നമ്മള്ക്ക്,
മല വെളുത്തു
തിരമുത്തമിട്ടോരു
കരിമണല് തീരത്ത്-
വരയിട്ടു നമ്മള്
പൊതിഞ്ഞെടുത്തു
പകയുണ്ട്
ഭൂമിക്ക്, പുഴകള്ക്കു, മലകള്ക്കു,
പുകതിന്നപകലിനും ദ്വേഷമുണ്ട്
രാസതീര്ത്ഥം കുടിച്ചാമാശയം വീര്ത്ത്
മാത്രാവബോധം മറഞ്ഞ പേക്കുട്ടികള്
രാത്രികള്പോലെ കറുത്ത തുമ്പപ്പൂവ്
രോഗമില്ലാതെയുണങ്ങുന്ന വാകകള്
മാനത്ത് നോക്കൂ കറുത്തിരിക്കുന്നു
കാര്മേഘമല്ല, കരിമ്പുകച്ചുരുളുകള്
പൂക്കളെ നോക്കൂ വെളുത്തിരിക്കുന്നൂ
പിച്ചിയല്ല, വിഷം തിന്ന തെച്ചി.
കാറ്റിനെയൊന്ന് മണത്തു നോക്കൂ, മണം
ഗന്ധകപ്പാലപൂത്തുലയുന്ന മാദകം
പോക്കുവെയിലേറ്റൊന്നിരുന്നു നോക്കൂ
പുറം തോലറ്റിറങ്ങുന്നതഗ്നി സര്പ്പം
മഴയേറ്റു മുറ്റത്തിറങ്ങി നില്ക്കൂ മരണ-
മൊരു തുള്ളിയായണുപ്രഹരമായി
ഉപ്പുകല്ലൊന്നെടുത്തുനോക്കൂ കടല്
കണ്ണീരിനുപ്പിന് ചവര്പ്പിറക്കൂ
പകയുണ്ട് ഭൂമിക്ക്, പുഴകള്ക്കു,
മലകള്ക്കു,
പുകതിന്നപകലിനും ദ്വേഷമുണ്ട്
ഇരുകൊടുങ്കാറ്റുകള്ക്കിടയിലെ
ശാന്തിതന്
ഇടവേളയാണിന്ന് മര് ത്യജന്മം
തിരയായി തീരത്തശാന്തിയായ് തേങ്ങലായ്
പതയുന്നു പുകയുന്നു പ്രകൃതിപ്പക..
ഇതു കടലെടുത്തൊരാ ദ്വാരകാപുരിയിലെ
കൃഷ്ണപക്ഷക്കിനാവുള്ള ദ്വാപരര്
ആരുടേതാണുടഞ്ഞൊരീ കനവുകള്?
ആരുടച്ചതാണീ കനന്ചിമിഴുകള്?
ആരുടേതീ നിരാലംബ നിദ്രകള്?
ആരുറക്കിയീ ശാന്തതീരസ്മൃതി
നീ, ജലാദ്രി, തമോഗര്ത്ത സന്തതി
നീ, ജലാദ്രി, തരംഗരൂപിപ്പക!
അലറി ആര്ത്തണയുന്ന തിര തമോഗര് ത്തത്തില-
ടവച്ചു വിരിയിച്ച മൃതി വിളിച്ചു
അലമുറകളാര്ത്തനാദങ്ങള് അശാന്തികള്
അവശിഷ്ടമജ്ഞാതമൃതചിന്തകള്
അംഗുലീയാഗ്രത്തില് നിന്നൂര്ന്നു തിരതിന്ന
പുത്രനായ് കേഴുന്ന പിതൃസന്ധ്യകള്
ഇനിയെത്ര തിരവന്നു പോകിലും
എന്റെ കനല് മുറിവില് നിന്മുഖം മാത്രം
എന്റെ ശ്രവണികളില് നിന് തപ്ത നിദ്രമാത്രം
തൊട്ടിലാട്ടുന്ന താരാട്ടുകയ്യുകള്
കെട്ടി അമ്മിഞ്ഞ മുത്തുന്ന മാറുകള്
കവിളിലാരാണു തഴുകുന്നൊതീ കുളിര്
കടല് മാതാവ് ഭ്രാന്തവേഗത്തിലോ..?
അരുത് കാട്ടിക്കുറുമ്പ് കാട്ടേണ്ടൊരീ
തരളഹൃദയത്തുടിപ്പസ്തമിച്ചുവോ?
നിഴലുകെട്ടിപ്പുണര്ന്നുറങ്ങുന്നുവോ
പുലരികാണാപ്പകൽക്കിനാച്ചിന്തുകള്
ഇന്നലെ ഹിന്ദുവായ് ഇസ്ലാമിയായ് നാം
കൊന്നവര് കുന്നായ്മ കൂട്ടായിരുന്നവര്
ഇന്നൊരേകുഴിയില് കുമിഞ്ഞവര് അദ്വൈത –
ധര്മ്മമാര്ന്നുപ്പു നീരായലിഞ്ഞവര്
ഇരു കൊടുങ്കാറ്റുകള്ക്കിടയിലെ
ശാന്തിതന്
ഇടവേളയാണിന്നു മര്ത്യജന്മം
തിരയായി തീര്ത്തശാന്തിയായ് തേങ്ങലായ്
പതയുന്നു പുകയുന്നു പ്രകൃതിപ്പക
അരുമക്കിടാങ്ങളുടെ കുരലു ഞെക്കിക്കൊന്ന
സ്ഥിരചിത്തയല്ലാത്തൊരമ്മയെപ്പോല്
കടലിതാ ശാന്തമായോര്മ്മകള്
തപ്പുന്നു
ഒരു ഡിസംബര് ത്യാഗതീരം
കടക്കുന്നു.
Bhoomikkoru charamageetham
ഭൂമിക്കൊരു ചരമഗീതം
ഒ.എന്.വി കുറുപ്പ്
ഇഇനിയും മരിക്കാത്ത ഭൂമി! നിന്നാസന്ന-
മൃതിയില് നിനക്കാത്മശാന്തി!
ഇത് നിന്റെ (എന്റെയും) ചരമശുശ്രൂഷയ്ക്ക്
ഹൃദയത്തിലിന്നേ കുറിച്ച ഗീതം.
മൃതിയുടെ കറുത്ത വിഷപുഷ്പം വിടര്ന്നതിന്-
നിഴലില് നീ നാളെ മരവിക്കേ,
ഉയിരറ്റനിന്മുഖത്തശ്രു ബിന്ദുക്കളാല്
ഉദകം പകര്ന്നു വിലപിക്കാന്
ഇവിടെയവശേഷിക്കയില്ലാരു, മീ ഞാനും!
ഇതു നിനക്കായ് ഞാന് കുറിച്ചീടുന്നു ;
ഇനിയും മരിക്കാത്ത ഭൂമി ! നിന്നാസന്ന-
മൃതിയില് നിനക്കാത്മശാന്തി!
പന്തിരുകുലം പെറ്റ പറയിക്കുമമ്മ നീ
എണ്ണിയാല് തീരാത്ത,
തങ്ങളിലിണങ്ങാത്ത
സന്തതികളെ നൊന്തു പെറ്റു!
ഒന്നു മറ്റൊന്നിനെ കൊന്നു തിന്നുന്നത്
കണ്ണാലെ കണ്ടിട്ടുമൊരുവരും കാണാതെ
കണ്ണീരൊഴുക്കി നീ നിന്നൂ!
പിന്നെ, നിന്നെത്തന്നെയല്പാല്പമായ്ത്തിന്നുഃ
തിന്നവര് തിമിര്ക്കവേ ഏതും വിലക്കാതെ
നിന്നു നീ സര്വംസഹയായ്!
ഹരിതമൃദുകഞ്ചുകം തെല്ലൊന്നു നീക്കി നീ-
യരുളിയ മുലപ്പാല് കുടിച്ചു തെഴുത്തവര്-
ക്കൊരു ദാഹമുണ്ടായ് (ഒടുക്കത്തെ ദാഹം!)-
തിരുഹൃദയ രക്തം കുടിക്കാന്!
ഇഷ്ടവധുവാം നിന്നെ സൂര്യനണിയിച്ചൊരാ-
ചിത്രപടകഞ്ചുകം ചീന്തി
നിന് നഗ്നമേനിയില് നഖം താഴ്ത്തി മുറിവുകളില്-
നിന്നുതിരും ഉതിരമവര്മോന്തി
ആടിത്തിമര്ക്കും തിമിര്പ്പുകളിലെങ്ങെങ്ങു-
മാര്ത്തലക്കുന്നു മൃദുതാളം!
അറിയാതെ ജനനിയെപ്പരിണയിച്ചൊരു യവന-
തരുണന്റെ കഥയെത്ര പഴകീ
പുതിയ കഥയെഴുതുന്നു വസുധയുടെ മക്കളിവര്
വസുധയുടെ വസ്ത്രമുരിയുന്നു!
വിപണികളിലവ വിറ്റുമോന്തുന്നു, വിട നഖര-
മഴുമുനകള് കേളി തുടരുന്നു!
കത്തുന്ന സൂര്യന്റെ കണ്ണുകളില്നിന്നഗ്നി
വര്ഷിച്ചു രോഷമുണരുന്നു!
ആടിമുകില്മാല കുടിനീര് തിരയുന്നു!
ആതിരകള് കുളിരു തിരയുന്നു.
ആവണികളൊരു കുഞ്ഞുപൂവ് തിരയുന്നു!
ആറുകളൊഴുക്ക് തിരയുന്നു!
സര്ഗലയതാളങ്ങള് തെറ്റുന്നു, ജീവരഥ-
ചക്രങ്ങള് ചാലിലുറയുന്നു!
ബോധമാം നിറനിലാവൊരു തുള്ളിയെങ്കിലും
ചേതനയില് ശേഷിക്കുവോളം
നിന്നില് നിന്നുയിരാര്ന്നൊ-
രെന്നില് നിന്നോര്മകള് മാത്രം!
നീ, യെന്റെ രസനയില് വയമ്പും നറും തേനു-
മായ് വന്നൊരാദ്യാനുഭൂതി!
നീ, എന്റെ തിരി കെടും നേരത്ത് തീര്ത്ഥകണ-
മായലിയുമന്ത്യാനുഭൂതി!
നിന്നില് കുരുക്കുന്ന കറുകയുടെ നിറുകയിലെ
മഞ്ഞുനീര് തുള്ളിയില്പ്പോലും
ഒരു കുഞ്ഞു സൂര്യനുണ്ടതു കണ്ടുദിച്ചിതെന്-
കരളിലൊരു വിസ്മയവിഭാതം!
നിന്റെ തരുനിരകളുടെ തണലുകളില് മേഞ്ഞുപോ-
യെന്നുമെന് കാമമാം ധേനു.
നിന്റെ കടലിന്മീതെയേതോ പ്രവാചകര്
വന്നപോല് കാറ്റുകള് നടന്നൂ.
ആയിരമുണ്ണിക്കനികള്ക്കു തൊട്ടിലും
താരാട്ടുമായ് നീയുണര്ന്നിരിക്കുന്നതും
ആയിരം കാവുകളിലൂഞ്ഞാലിടുന്നതും
ആലിലത്തുമ്പത്തിരുന്നു തുളളുന്നതും
അഞ്ചിതല് പൂക്കളായ് കൈയാട്ടി നില്പതും
അമ്പലപ്രാവായി നീ കുറുകുന്നതും
ആയിരം പുഴകളുടെയോളങ്ങളായെന്റെ
ആത്മഹര്ഷങ്ങള്ക്കു താളം പിടിപ്പതും
പൂവാകയായ് പുത്തിലഞ്ഞിയായ് കൊന്നയായ്
പുത്തനാം വര്ണ്ണകുടകള് മാറുന്നതും.
കൂമന്റെ മൂളലായ് പേടിപ്പെടുത്തി നീ
കുയിലിന്റെ കൂകയലായ് പേടിതീര്ക്കുന്നതും
അന്തരംഗങ്ങളില് കളമെഴുതുവാന് നൂറു
വര്ണ്ണങ്ങള് ചെപ്പിലൊതുക്കി വെക്കുന്നതും
സായന്തനങ്ങളെ സ്വര്ണ്ണമാക്കുന്നതും
സന്ധ്യയെയെടുത്തു നീ കാട്ടില് മറയുന്നതും
പിന്നെയൊരുഷസ്സിനെത്തോളിലേറ്റുന്നതും
എന്നെയുമുണര്ത്തുവാ, നെന്നയമൃതൂട്ടുവാന്,
കദളിവന ഹൃദയ നീഡത്തിലൊരു കിളിമുട്ട
അടവച്ചു കവിതയായ് നീ വിരിയിപ്പതും
ജലകണികപോലവേ തരളമെന് വാഴ്വിനൊരു
നളിനദലമായി നീ താങ്ങായി നില്പതും
അറിയുന്നു ഞാ, നെന്നില് നിറയുന്നു നീ, യെന്റെ
അമൃതമീ നിന് സ്മൃതികള് മാത്രം!
ചിറകുകളില് സംഗീതമുള്ള കളഹംസമേ!
അരിയ നിന് ചിറകിന്റെ-
യൊരു തൂവലിന് തുമ്പി-
ലൊരു മാത്രയെങ്കിലൊരു മാത്ര, യെന് വാഴ്വെന്ന
മധുരമാം സത്യം ജ്വലിപ്പൂ!
അതു കെട്ടുപോകട്ടെ! -- നീയാകുമമൃതവും
മൃതിയുടെ ബലിക്കാക്ക കൊത്തീ...!
മുണ്ഡിതശിരസ്കയായ് ഭ്രഷ്ടയായ് നീ സൗര-
മണ്ഡലപ്പെരുവഴിയിലൂടെ
മാനഭംഗത്തിന്റെ മാറാപ്പുമായി സ-
ന്താന പാപത്തിന്റെ വിഴുപ്പുമായി
പാതിയുമൊഴിഞ്ഞൊരു മനസ്സിലതിതീവ്രമാം
വേദനകള് തന് ജ്വാല മാത്രമായി
പോകുമിപ്പോക്കില് സിരകളിലൂടരി-
ച്ചേറുകയല്ലീ കരാളമൃത്യൂ?....
ഇനിയും മരിക്കാത്ത ഭൂമി ?
ഇതു നിന്റെ മൃതശാന്തി ഗീതം!
ഇതു നിന്റെ (എന്റെയും) ചരമ ശുശ്രൂഷയ്ക്ക്
ഹൃദയത്തിലിന്നേ കുറിച്ച ഗീതം!
ഉയിരറ്റ നിന്മുഖത്തശ്രുബിന്ദുക്കളാല്
ഉദകം പകര്ന്നു വിലപിക്കാന്
ഇവിടെയവശേഷിക്കയില്ല ഞാ, നാകയാല്
ഇതുമാത്രമിവിടെ എഴുതുന്നു.
ഇനിയും മരിക്കാത്ത ഭൂമി! നിന്നാസന്ന-
മൃതിയില് നിനക്കാത്മശാന്തി!
മൃതിയില് നിനക്കാത്മശാന്തി!
ഒ.എന്.വി കുറുപ്പ്
ഇഇനിയും മരിക്കാത്ത ഭൂമി! നിന്നാസന്ന-
മൃതിയില് നിനക്കാത്മശാന്തി!
ഇത് നിന്റെ (എന്റെയും) ചരമശുശ്രൂഷയ്ക്ക്
ഹൃദയത്തിലിന്നേ കുറിച്ച ഗീതം.
മൃതിയുടെ കറുത്ത വിഷപുഷ്പം വിടര്ന്നതിന്-
നിഴലില് നീ നാളെ മരവിക്കേ,
ഉയിരറ്റനിന്മുഖത്തശ്രു ബിന്ദുക്കളാല്
ഉദകം പകര്ന്നു വിലപിക്കാന്
ഇവിടെയവശേഷിക്കയില്ലാരു, മീ ഞാനും!
ഇതു നിനക്കായ് ഞാന് കുറിച്ചീടുന്നു ;
ഇനിയും മരിക്കാത്ത ഭൂമി ! നിന്നാസന്ന-
മൃതിയില് നിനക്കാത്മശാന്തി!
പന്തിരുകുലം പെറ്റ പറയിക്കുമമ്മ നീ
എണ്ണിയാല് തീരാത്ത,
തങ്ങളിലിണങ്ങാത്ത
സന്തതികളെ നൊന്തു പെറ്റു!
ഒന്നു മറ്റൊന്നിനെ കൊന്നു തിന്നുന്നത്
കണ്ണാലെ കണ്ടിട്ടുമൊരുവരും കാണാതെ
കണ്ണീരൊഴുക്കി നീ നിന്നൂ!
പിന്നെ, നിന്നെത്തന്നെയല്പാല്പമായ്ത്തിന്നുഃ
തിന്നവര് തിമിര്ക്കവേ ഏതും വിലക്കാതെ
നിന്നു നീ സര്വംസഹയായ്!
ഹരിതമൃദുകഞ്ചുകം തെല്ലൊന്നു നീക്കി നീ-
യരുളിയ മുലപ്പാല് കുടിച്ചു തെഴുത്തവര്-
ക്കൊരു ദാഹമുണ്ടായ് (ഒടുക്കത്തെ ദാഹം!)-
തിരുഹൃദയ രക്തം കുടിക്കാന്!
ഇഷ്ടവധുവാം നിന്നെ സൂര്യനണിയിച്ചൊരാ-
ചിത്രപടകഞ്ചുകം ചീന്തി
നിന് നഗ്നമേനിയില് നഖം താഴ്ത്തി മുറിവുകളില്-
നിന്നുതിരും ഉതിരമവര്മോന്തി
ആടിത്തിമര്ക്കും തിമിര്പ്പുകളിലെങ്ങെങ്ങു-
മാര്ത്തലക്കുന്നു മൃദുതാളം!
അറിയാതെ ജനനിയെപ്പരിണയിച്ചൊരു യവന-
തരുണന്റെ കഥയെത്ര പഴകീ
പുതിയ കഥയെഴുതുന്നു വസുധയുടെ മക്കളിവര്
വസുധയുടെ വസ്ത്രമുരിയുന്നു!
വിപണികളിലവ വിറ്റുമോന്തുന്നു, വിട നഖര-
മഴുമുനകള് കേളി തുടരുന്നു!
കത്തുന്ന സൂര്യന്റെ കണ്ണുകളില്നിന്നഗ്നി
വര്ഷിച്ചു രോഷമുണരുന്നു!
ആടിമുകില്മാല കുടിനീര് തിരയുന്നു!
ആതിരകള് കുളിരു തിരയുന്നു.
ആവണികളൊരു കുഞ്ഞുപൂവ് തിരയുന്നു!
ആറുകളൊഴുക്ക് തിരയുന്നു!
സര്ഗലയതാളങ്ങള് തെറ്റുന്നു, ജീവരഥ-
ചക്രങ്ങള് ചാലിലുറയുന്നു!
ബോധമാം നിറനിലാവൊരു തുള്ളിയെങ്കിലും
ചേതനയില് ശേഷിക്കുവോളം
നിന്നില് നിന്നുയിരാര്ന്നൊ-
രെന്നില് നിന്നോര്മകള് മാത്രം!
നീ, യെന്റെ രസനയില് വയമ്പും നറും തേനു-
മായ് വന്നൊരാദ്യാനുഭൂതി!
നീ, എന്റെ തിരി കെടും നേരത്ത് തീര്ത്ഥകണ-
മായലിയുമന്ത്യാനുഭൂതി!
നിന്നില് കുരുക്കുന്ന കറുകയുടെ നിറുകയിലെ
മഞ്ഞുനീര് തുള്ളിയില്പ്പോലും
ഒരു കുഞ്ഞു സൂര്യനുണ്ടതു കണ്ടുദിച്ചിതെന്-
കരളിലൊരു വിസ്മയവിഭാതം!
നിന്റെ തരുനിരകളുടെ തണലുകളില് മേഞ്ഞുപോ-
യെന്നുമെന് കാമമാം ധേനു.
നിന്റെ കടലിന്മീതെയേതോ പ്രവാചകര്
വന്നപോല് കാറ്റുകള് നടന്നൂ.
ആയിരമുണ്ണിക്കനികള്ക്കു തൊട്ടിലും
താരാട്ടുമായ് നീയുണര്ന്നിരിക്കുന്നതും
ആയിരം കാവുകളിലൂഞ്ഞാലിടുന്നതും
ആലിലത്തുമ്പത്തിരുന്നു തുളളുന്നതും
അഞ്ചിതല് പൂക്കളായ് കൈയാട്ടി നില്പതും
അമ്പലപ്രാവായി നീ കുറുകുന്നതും
ആയിരം പുഴകളുടെയോളങ്ങളായെന്റെ
ആത്മഹര്ഷങ്ങള്ക്കു താളം പിടിപ്പതും
പൂവാകയായ് പുത്തിലഞ്ഞിയായ് കൊന്നയായ്
പുത്തനാം വര്ണ്ണകുടകള് മാറുന്നതും.
കൂമന്റെ മൂളലായ് പേടിപ്പെടുത്തി നീ
കുയിലിന്റെ കൂകയലായ് പേടിതീര്ക്കുന്നതും
അന്തരംഗങ്ങളില് കളമെഴുതുവാന് നൂറു
വര്ണ്ണങ്ങള് ചെപ്പിലൊതുക്കി വെക്കുന്നതും
സായന്തനങ്ങളെ സ്വര്ണ്ണമാക്കുന്നതും
സന്ധ്യയെയെടുത്തു നീ കാട്ടില് മറയുന്നതും
പിന്നെയൊരുഷസ്സിനെത്തോളിലേറ്റുന്നതും
എന്നെയുമുണര്ത്തുവാ, നെന്നയമൃതൂട്ടുവാന്,
കദളിവന ഹൃദയ നീഡത്തിലൊരു കിളിമുട്ട
അടവച്ചു കവിതയായ് നീ വിരിയിപ്പതും
ജലകണികപോലവേ തരളമെന് വാഴ്വിനൊരു
നളിനദലമായി നീ താങ്ങായി നില്പതും
അറിയുന്നു ഞാ, നെന്നില് നിറയുന്നു നീ, യെന്റെ
അമൃതമീ നിന് സ്മൃതികള് മാത്രം!
ചിറകുകളില് സംഗീതമുള്ള കളഹംസമേ!
അരിയ നിന് ചിറകിന്റെ-
യൊരു തൂവലിന് തുമ്പി-
ലൊരു മാത്രയെങ്കിലൊരു മാത്ര, യെന് വാഴ്വെന്ന
മധുരമാം സത്യം ജ്വലിപ്പൂ!
അതു കെട്ടുപോകട്ടെ! -- നീയാകുമമൃതവും
മൃതിയുടെ ബലിക്കാക്ക കൊത്തീ...!
മുണ്ഡിതശിരസ്കയായ് ഭ്രഷ്ടയായ് നീ സൗര-
മണ്ഡലപ്പെരുവഴിയിലൂടെ
മാനഭംഗത്തിന്റെ മാറാപ്പുമായി സ-
ന്താന പാപത്തിന്റെ വിഴുപ്പുമായി
പാതിയുമൊഴിഞ്ഞൊരു മനസ്സിലതിതീവ്രമാം
വേദനകള് തന് ജ്വാല മാത്രമായി
പോകുമിപ്പോക്കില് സിരകളിലൂടരി-
ച്ചേറുകയല്ലീ കരാളമൃത്യൂ?....
ഇനിയും മരിക്കാത്ത ഭൂമി ?
ഇതു നിന്റെ മൃതശാന്തി ഗീതം!
ഇതു നിന്റെ (എന്റെയും) ചരമ ശുശ്രൂഷയ്ക്ക്
ഹൃദയത്തിലിന്നേ കുറിച്ച ഗീതം!
ഉയിരറ്റ നിന്മുഖത്തശ്രുബിന്ദുക്കളാല്
ഉദകം പകര്ന്നു വിലപിക്കാന്
ഇവിടെയവശേഷിക്കയില്ല ഞാ, നാകയാല്
ഇതുമാത്രമിവിടെ എഴുതുന്നു.
ഇനിയും മരിക്കാത്ത ഭൂമി! നിന്നാസന്ന-
മൃതിയില് നിനക്കാത്മശാന്തി!
മൃതിയില് നിനക്കാത്മശാന്തി!
Raathrimazha
കവിത: രാത്രിമഴ
രചന: സുഗതകുമാരി
രചന: സുഗതകുമാരി
രാത്രിമഴ,
ചുമ്മാതെ കേണും ചിരിച്ചും
വിതുമ്പിയും നിര്ത്താതെ
പിറുപിറുത്തും നീണ്ട മുടിയിട്ടുലച്ചും
കുനിഞ്ഞിരിക്കുന്നൊരു യുവതിയാം
ഭ്രാന്തിയെപ്പോലെ
രാത്രിമഴ,
പണ്ടെന്റെ സൌഭാഗ്യരാത്രികളിലെന്നെ
ചിരിപ്പിച്ച ,
കുളിര് കോരിയണിയിച്ച
വെണ്ണിലാവേക്കാള് പ്രിയം
തന്നുറക്കിയോരന്നത്തെയെന്പ്രേമസാക്ഷി
രാത്രിമഴ, രാത്രിമഴയോടു ഞാന് പറയട്ടെ,
നിന്റെ ശോകാര്ദ്രമാം സംഗീതമറിയുന്നു ഞാന്
നിന്റെയലിവും അമര്ത്തുന്ന രോഷവും,
ഇരുട്ടത്ത് വരവും,
തനിച്ചുള്ള തേങ്ങിക്കരച്ചിലും
പുലരിയെത്തുമ്പോള്
മുഖം തുടച്ചുള്ള നിന് തിടുക്കവും
കള്ളച്ചിരിയും, നാട്യവും ഞാനറിയും ....
അറിയുന്നതെന്തു കൊണ്ടെന്നോ.....സഖീ....
ഞാനുമിതു പോലെ...രാത്രിമഴപോലെ.....
രാത്രിമഴപോലെ....രാത്രിമഴപോലെ...
ചുമ്മാതെ കേണും ചിരിച്ചും
വിതുമ്പിയും നിര്ത്താതെ
പിറുപിറുത്തും നീണ്ട മുടിയിട്ടുലച്ചും
കുനിഞ്ഞിരിക്കുന്നൊരു യുവതിയാം
ഭ്രാന്തിയെപ്പോലെ
രാത്രിമഴ,
പണ്ടെന്റെ സൌഭാഗ്യരാത്രികളിലെന്നെ
ചിരിപ്പിച്ച ,
കുളിര് കോരിയണിയിച്ച
വെണ്ണിലാവേക്കാള് പ്രിയം
തന്നുറക്കിയോരന്നത്തെയെന്പ്രേമസാക്ഷി
രാത്രിമഴ, രാത്രിമഴയോടു ഞാന് പറയട്ടെ,
നിന്റെ ശോകാര്ദ്രമാം സംഗീതമറിയുന്നു ഞാന്
നിന്റെയലിവും അമര്ത്തുന്ന രോഷവും,
ഇരുട്ടത്ത് വരവും,
തനിച്ചുള്ള തേങ്ങിക്കരച്ചിലും
പുലരിയെത്തുമ്പോള്
മുഖം തുടച്ചുള്ള നിന് തിടുക്കവും
കള്ളച്ചിരിയും, നാട്യവും ഞാനറിയും ....
അറിയുന്നതെന്തു കൊണ്ടെന്നോ.....സഖീ....
ഞാനുമിതു പോലെ...രാത്രിമഴപോലെ.....
രാത്രിമഴപോലെ....രാത്രിമഴപോലെ...
Renuka
രേണുക - murugan katakkada
രേണുകേ നീ രാഗ രേണു
കിനാവിന്റെ നീലക്കടമ്പിന് പരാഗ രേണു
പിരിയുമ്പോള് ഏതോ നനഞ്ഞ കൊമ്പില് നിന്നു
നില തെറ്റി വീണ രണ്ടിലകള് നമ്മള് 2
രേണുകേ നാം രണ്ടു മേഘശകലങ്ങലായ്
അകലേക്ക് മറയുന്ന ക്ഷണ ഭംഗികള്
മഴവില്ലു താഴെ വീണുടയുന്ന മാനത്ത്
വിരഹമേഘ ശ്യാമ ഘനഭംഗികള്
പിരിയുന്നു രേണുകേ നാം രണ്ടു പുഴകളായ്
ഒഴുകിയകലുന്നു നാം പ്രണയശൂന്യം
ജലമുറഞ്ഞൊരു ദീര്ഘ ശിലപോലെ നീ
വറ്റി വറൂതിയായ് ജീര്ണമായ് മൃതമായി ഞാന്
ഓര്മ്മിക്കുവാന് ഞാന് നിനക്കെന്തു നല്കണം
ഓര്മ്മിക്കണം എന്ന വാക്കു മാത്രം 2
ഓര്മ്മിക്കുവാന് ഞാന് നിനക്കെന്തു നല്കണം
ഓര്മ്മിക്കണം എന്ന വാക്കു മാത്രം
എന്നെങ്കിലും വീണ്ടും എവിടെ വച്ചെങ്കിലും
കണ്ടുമുട്ടാമെന്ന വാക്കു മാത്രം
നാളെ പ്രതീക്ഷതന് കുങ്കുമപൂവായി
നാം കടംകൊള്ളൂന്നതിത്ര മാത്രം
രേണുകേ നാം രണ്ടു നിഴലുകള്
ഇരുളില് നാം രൂപങ്ങളില്ലാ കിനാവുകള്
പകലിന്റെ നിറമാണ് നമ്മളില്
നിനവും നിരാശയും
കണ്ടുമുട്ടുന്നു നാം വീണ്ടുമീ സന്ധ്യയില്
വര്ണ്ണങ്ങള് വറ്റുന്ന കണ്ണുമായി
നിറയുന്നു നീയെന്നില് നിന്റെ കണ്മുനകളില്
നിറയുന്ന കണ്ണുനീര് തുള്ളി പോലെ 2
ഭ്രമമാണ് പ്രണയം വെറും ഭ്രമം
വാക്കിന്റെ വിരുതിനാല് തീര്ക്കുന്ന സ്പടിക സൌധം 2
എപ്പോഴോ തട്ടി തകര്ന്നുവീഴുന്നു നാം
നഷ്ട്ടങ്ങലറിയാതെ നഷ്ട്ടപ്പെടുന്നു നാം 2
സന്ധ്യയും മാഞ്ഞു നിഴല് മങ്ങി
നോവിന്റെ മൂകാന്ധകാരം കനക്കുന്ന രാവതില്
മുന്നില് രൂപങ്ങളില്ലാ കനങ്ങലായ്
നമ്മള് നിന്നൂ നിശബ്ദ ശബ്ദങ്ങളായ്
പകല് വറ്റി കടന്നുപോയ് കാലവും
പ്രണയമൂറ്റി ചിരിപ്പു രൌദ്രങ്ങളും
പുറകിലാരോ വിളിച്ചതായ് തോന്നിയോ
പ്രണയം അരുതെന്നുരഞ്ഞതായ് തോന്നിയോ 2
ദുരിതമോഹങ്ങള്ക്ക്മുകളില് നിന്നൊറ്റക്ക്
ചിതറി വീഴുന്നതിന് മുന്പല്പ മാത്രയില്
ക്ഷണികമായെങ്കിലും നാം കണ്ട കനവിന്റെ
മധുരം മിഴിപ്പൂ നനച്ചുവോ രേണുകേ
രേണുകേ നീ രാഗ രേണു
കിനാവിന്റെ നീലക്കടമ്പിന് പരാഗ രേണു
പിരിയുമ്പോള് ഏതോ നനഞ്ഞ കൊമ്പില് നിന്നു
നില തെറ്റി വീണ രണ്ടിലകള് നമ്മള്.
രേണുകേ നീ രാഗ രേണു
കിനാവിന്റെ നീലക്കടമ്പിന് പരാഗ രേണു
പിരിയുമ്പോള് ഏതോ നനഞ്ഞ കൊമ്പില് നിന്നു
നില തെറ്റി വീണ രണ്ടിലകള് നമ്മള് 2
രേണുകേ നാം രണ്ടു മേഘശകലങ്ങലായ്
അകലേക്ക് മറയുന്ന ക്ഷണ ഭംഗികള്
മഴവില്ലു താഴെ വീണുടയുന്ന മാനത്ത്
വിരഹമേഘ ശ്യാമ ഘനഭംഗികള്
പിരിയുന്നു രേണുകേ നാം രണ്ടു പുഴകളായ്
ഒഴുകിയകലുന്നു നാം പ്രണയശൂന്യം
ജലമുറഞ്ഞൊരു ദീര്ഘ ശിലപോലെ നീ
വറ്റി വറൂതിയായ് ജീര്ണമായ് മൃതമായി ഞാന്
ഓര്മ്മിക്കുവാന് ഞാന് നിനക്കെന്തു നല്കണം
ഓര്മ്മിക്കണം എന്ന വാക്കു മാത്രം 2
ഓര്മ്മിക്കുവാന് ഞാന് നിനക്കെന്തു നല്കണം
ഓര്മ്മിക്കണം എന്ന വാക്കു മാത്രം
എന്നെങ്കിലും വീണ്ടും എവിടെ വച്ചെങ്കിലും
കണ്ടുമുട്ടാമെന്ന വാക്കു മാത്രം
നാളെ പ്രതീക്ഷതന് കുങ്കുമപൂവായി
നാം കടംകൊള്ളൂന്നതിത്ര മാത്രം
രേണുകേ നാം രണ്ടു നിഴലുകള്
ഇരുളില് നാം രൂപങ്ങളില്ലാ കിനാവുകള്
പകലിന്റെ നിറമാണ് നമ്മളില്
നിനവും നിരാശയും
കണ്ടുമുട്ടുന്നു നാം വീണ്ടുമീ സന്ധ്യയില്
വര്ണ്ണങ്ങള് വറ്റുന്ന കണ്ണുമായി
നിറയുന്നു നീയെന്നില് നിന്റെ കണ്മുനകളില്
നിറയുന്ന കണ്ണുനീര് തുള്ളി പോലെ 2
ഭ്രമമാണ് പ്രണയം വെറും ഭ്രമം
വാക്കിന്റെ വിരുതിനാല് തീര്ക്കുന്ന സ്പടിക സൌധം 2
എപ്പോഴോ തട്ടി തകര്ന്നുവീഴുന്നു നാം
നഷ്ട്ടങ്ങലറിയാതെ നഷ്ട്ടപ്പെടുന്നു നാം 2
സന്ധ്യയും മാഞ്ഞു നിഴല് മങ്ങി
നോവിന്റെ മൂകാന്ധകാരം കനക്കുന്ന രാവതില്
മുന്നില് രൂപങ്ങളില്ലാ കനങ്ങലായ്
നമ്മള് നിന്നൂ നിശബ്ദ ശബ്ദങ്ങളായ്
പകല് വറ്റി കടന്നുപോയ് കാലവും
പ്രണയമൂറ്റി ചിരിപ്പു രൌദ്രങ്ങളും
പുറകിലാരോ വിളിച്ചതായ് തോന്നിയോ
പ്രണയം അരുതെന്നുരഞ്ഞതായ് തോന്നിയോ 2
ദുരിതമോഹങ്ങള്ക്ക്മുകളില് നിന്നൊറ്റക്ക്
ചിതറി വീഴുന്നതിന് മുന്പല്പ മാത്രയില്
ക്ഷണികമായെങ്കിലും നാം കണ്ട കനവിന്റെ
മധുരം മിഴിപ്പൂ നനച്ചുവോ രേണുകേ
രേണുകേ നീ രാഗ രേണു
കിനാവിന്റെ നീലക്കടമ്പിന് പരാഗ രേണു
പിരിയുമ്പോള് ഏതോ നനഞ്ഞ കൊമ്പില് നിന്നു
നില തെറ്റി വീണ രണ്ടിലകള് നമ്മള്.
Subscribe to:
Posts (Atom)